To opowieść o niepogodzeniu i trwaniu na przekór przeciwnościom losu. Jest rodzajem studium złożonych relacji międzyludzkich w obliczu problemów powojennej codzienności i różnic kulturowych, z ciepłą refleksją nad potrzebą bliskości i istotą człowieczeństwa.
Miasteczko na Mazurach (1947-49 r.). W części zniszczonej wojną kamienicy zasiedla się dwoje przedwojennych mieszkańców tych stron – Mazur i Żydówka.
Bohaterowie mają swoje życiowe tajemnice. Mają także w tym miejscu do wypełnienia swego rodzaju misje.
W spektaklu jest także obecny obraz złożonej rzeczywistości powojennej na Mazurach z kolorytem przesiedleńczej codzienności małego miasteczka.
Sztuka inspirowana historią postaci opisanej w lokalnym mazurskim tygodniku – niemieckiej Żydówki zwanej przez powojennych mieszkańców Szczytna „ostatnią Mohikanką”.